De Blagour met veel water en veel forel is een hele klus. Naast het ruimen van de zooi van de Franse oud-eigenaar, huis renoveren en kleine kinderen in het gareel krijgen kook ik iedere dag voor de medewerkers en bij het openen van het vis seizoen/restaurant run ik tevens de keuken. We maken lange dagen maar we zijn jong dus vol energie. De Franse taal is nog niet geheel onder de knie en de samenwerking heeft al scheuren vanaf het begin. Het is wat jongleren. Het is maart 2005 en iedereen is volop bezig met de voorbereiding van het openen van het nieuwe visseizoen. De forelroker staat te overuren te maken, de boodschappen zijn in huis, de bar bijgevuld…. De eerste vissers arriveren rond 6 uur. Vele auto’s rijden de parking op. Een mengeling van mensen uit de buurt. Supernieuwsgierig naar Nederlanders die van een echte traditionele Fransman, de boel gaat overnemen. Ik vind het spannend. De eerste ‘prune’ a 40% alcohol of meer staat al naast hengels en visnetjes klaar. De hengels worden uitgegooid. Hier en daar is er al gemopper dat de Hollanders waarschijnlijk weinig vis heeft uitgegooid… maar de eerste forellen hangen al aan de haak dus ons imago wordt bijgeschaafd. Om 9 uur gaat de gong voor het ontbijt. Soep, salade met gerookte vis en een toetje. En vergeet de liters WIJN niet. Ik help mee serveren en loop achter de stoelen door naar de achterkant met 2 grote schalen in mijn hand en ik voel iets wat me tegenhoud. En als ik de vissers passeer zie ik dat ze zich omdraaien, schuiven en ongemakkelijk kijken. Halverwege kan ik niet verder lopen… ik zit vast….. een vishaak zit aan m’n trui en inmiddels rolt het draad zich tussen de vissers over de tafel en stoelen uit. Dit breekt het ijs. Met bulderend gelach staan een paar gezellige gasten op en roepen dat ze de leukste grootste vis ooit hebben gevangen. Nu nog wordt deze anekdote herhaald. Als het dessert eruit gaat en ik kom ook nog eens 1 stuk taart tekort (want met snaaiende echtgenotes en kinderen die overal rondlopen kan dat gebeuren maar zou niet mogen ha ha) gooi ik er nog een quiz in voor een groot magnum ijsje… Iedereen tevreden. Om 11 uur is alles opgeruimd, de kinderen spelen lief op het terras en de dag kabbelt zonder rarigheden vredig verder.